Zoka dag 1 De Aboriginal tocht

Vertrek je vanuit Axel met al je bagage in een auto naar Bavel, blijk je in Breda op straat gezet te worden met alleen een dagrugzak met wat eten en drinken voor onderweg. En dat is dan al heel wat volgens de leiding, want de Aboriginals gingen met niks de woestijn in met als enige doel een tocht te lopen en te overleven. Om de beurt was er iemand van de groep verantwoordelijk voor het vinden van eten en drinken. De groep vertrouwde er helemaal op dat dat wel goed zou komen. Zo ook vandaag. Om de beurt konden de welpen laten zien wat ze waard zijn voor de groep, of ze een route kunnen vinden. En ja hoor, ergens halverwege kwamen ze allemaal uit bij de geweldige reptielenzoo in Breda. Niet om te eten, maar om alles over reptielen te leren. Zo weten we nu dat we alleen bang hoeven zijn voor een reptiel dat groter en sterker is dan ons. Een kleiner reptiel ziet ons niet als maaltijd en zal ons daarom met rust laten of zelfs op de vlucht slaan. De welpen hadden vandaag hun eigen Freek Vonk; wat een geweldig begin van een kamp! Behalve dan natuurlijk al dat lopen…

Na de zoo vertrok er gelukkig een bus richting kampterrein, maar helaas bleek de eindhalte nog zeker 3 kwartier lopen van het avondeten vandaan. Wat dan wel weer goed was voor de honger!

Tandarts P. Sherman uit Sydney kreeg zijn nichtje Darla nog op bezoek. Er moest hoognodig een gat geboord en een beugel aangebracht worden. Bovendien zou Darla vanavond haar vissie Nemo krijgen, die helaas inmiddels gevlucht is. Oei, wat ging Darla tekeer!
Dori bleek haar vriendje Nemo ook al kwijt te zijn. Zij wil hem graag helpen uit handen van de Tandarts en de niet zo diervriendelijke Darla te blijven. Zullen de welpen haar helpen? We gaan het zien deze week!