Zomerkamp logbok

Donderdag

Dit was de dag van de waarheid, we begonnen met onze epische bijna onmogelijke fietstocht naar Luxemburg. Samen met Thierry, Arjan, Florenz, Doortje en Nadine gingen we de strijd aan. Na nog wat smeren, wat foto’s en wat mentale voorbereiding vertrokken we rond een uur of 8 bij huize Koster. We begonnen de tocht rustig, koel en met een lach op ons gezicht, met de snelheid dat de minuten voorbij vlogen, vloog zo ook de temperatuur omhoog. De eerste 70 kilometer ging prima, met een paar enkele stops voor te drinken, te oriënteren waar we zaten, wisten we ondertussen ook niet meer welke druppels nou van het zweet of van de plotselinge watergevechten waren. Maar toen kwamen we in Leuven aan en dat was toch wel andere koek, want daar was ie dan… de eerste klim en zeg maar gerust een barre klim. Omhoog een bocht, omhoog een bocht en dit herhaalde zich meerdere malen. Na 70 kilometer met lachen, gieren, juichen dat als de hele tocht zo makkelijk zou zijn, we zo op het kampterrein zouden zijn en we nog barre verhalen moesten gaan verzinnen, was het na die eerste klim verdacht stil (op geheig en gepuf na). Die eerste klim kilde ons allemaal, maaaar we gingen door. We kwamen vlak voor onze overnachtingsplek de welbekende Delhaise tegen, waar we onze lekkernijen maar ook ons avond eten en de nodige liters water (ja liters want er ging zo’n 20 liter doorheen op een dag als het niet meer was) hadden ingeslagen. Hoe we het mee gingen krijgen boeide ons niet veel als we maar niet nog een keer terug moesten fietsen om die boodschappen. Het was nog een paar kilometer omhoog naar de Kluis, waar onze overnachtingsplek al op ons wachtte en zelfs de douches ons vonden stinken. Het maakte ons allemaal niet meer uit, want wij hadden een slaapplek, eten en een douche. ’s Avonds zijn we na wat ontspanning met de frisbee, wat muziek en een kaasje vroeg ons mandje in gekropen.

Vrijdag

We vertrokken vroeg in de ochtend verder met de zware tocht naar wiltz. Het begon gelijk met heuvels en een lekke band met de tandem, niet de ochtend zoals wij hem hadden gepland. Na het banden plakken en weer een paar liter water ingeslagen te hebben vervolgden we onze tocht weer. Heuvel op heuvel af maar raar genoeg leek heuvel op 2 uur te duren en heuvel af 2 seconden. Op een gegeven moment vonden we een “RAVel”, dat is oude spoorweg waar een fiets-voetpad van is gemaakt waardoor we wat minder heuvels hadden en het geleidelijk omhoog ging en bijna alles gelukkig in de schaduw lag. Met wat tussenstops om al het water wat ondertussen weer aan de buitenkant zat weer naar binnen te gooien en onze zouttoevoer weer aan te vullen gingen we weer door. Op een gegeven moment gingen we redelijk wat kilometers met 38 km/h naar beneden, dat kon nooit veel goeds betekenen als je wist dat Wiltz helemaal boven ligt maar we genoten er enorm van. In Namen hebben we toen een hapje gegeten, en probeerden we onze tocht te vervolgden, de heuvels werden steeds steiler en de temperatuur was ook nog steeds tussen de 35 en 39 graden. Na de tweede steile heuvel van rond de 17% in de volle zon met 39 graden, moesten we eerst allemaal een half uur bijkomen toen hebben we toch maar besloten om terug te gaan naar Namen en hebben we daar een stukje van onze tocht vervolgd met de trein. We zijn van Namen tot Gouvy met de trein geweest en hebben zo een kleine 60 kilometer overbrugt. We zijn er achter gekomen dat met je fiets op de roltrap niet zo’n succes is en dat als je in een trein zonder fietscoupe zit het best proppen is als je alleen maar de voorste instap mag gebruiken met 1 tandem en 3 fietsen, maar alles kan. In Gouvy hebben we wat gegeten en een camping gezocht. Na alles weer geïnstalleerd en gedouched te hebben, hebben we nog een koffietje gedronken en zijn we naar ons bed gegaan om de volgende dag weer verder te gaan.

Zaterdag

Na een ontbijtje zijn we de heuvels weer te lijf gegaan, maar gelukkig kwamen we ook hier weer een RAVel tegen. Via de RAVel zijn we van Gouvy naar Bastogne gefietst. In Bastogne zijn we over een enorme markt gelopen en hebben we maar weer eens de band van de tandum geplakt (tot twee keer toe). Een stukje verder zat een plein met wat restaurantjes en daar vonden we het beste hamburger restaurant eveaaahh. Het was heerlijk om effe te zitten en laat ons daar nou ook is een kijkje in de kaart te hebben genomen voor de lunch. We hadden allemaal een broodje hamburger genomen. Toen onze bestelling kwam leek het woord broodje nogal ongepast te zijn, want we kregen gewoon een half stokbrood met twee hamburgers en nog wat andere overheerlijke dingen erop, wat bleek is dat onze ogen niet groter waren dan onze maag want het ging allemaal zo naar binnen. Met een gevulde maag konden we gelukkig onze tocht over de prachtige RAVel door tunneltjes alleen maar naar beneden weer vervolgen. Tot het laatste stuk toen we dan toch eindelijk in Wiltz belandde stonden we helemaal in het dal, we keken omhoog naar de plek waar we moesten zijn en dat deed stiekem toch wel een beetje pijn, we gaven niet op we hebben nog een heuvel gedaan en nog een terrasje en met die moet zijn we de laatste heuvels dan ook echt opgeklommen, dan stond er toch echt meer als 200 kilometer op die teller!!! We werden met een warm applaus van de scouts, de scoutsleiding, de welpenleiding en de rest van de stam ontvangen. We konden even lekker uitpuffen, weer een frisse douche nemen en gelukkig waren onze tassen met schone kleren meegekomen met de bus van Pieter. We hebben ‘s avonds met z’n alle lekker nasi gegeten, een lampenspel gedaan en gezongen bij het kampvuur. Toen zijn we lekker vertrokken naar ons bedje.

Zondag

We zijn de dag lekker rustig begonnen, lekker een beetje uitslapen, op het gemakje ontbijten. We moesten weer onze spullen inpakken gingen we samen met de stam hiken om effe alle spierpijn te killen (not!!!!) We zijn het eerste stuk met de trein naar Goebelsmuhle gereisd en daar hebben we ons weer gewaagd aan de bergen, deze keer te voet en allemaal met bepakking op onze rug, de een wat meer dan de ander (dat bleek later ook toen Lennert zijn had gewogen die was slechts maar 25 kilo). Toen we naar boven moesten werden de paadjes iet wat smal en als je naar beneden keek was het ook iet wat diep. Helemaal boven hebben we even een stop gemaakt en probeerden er een paar bij de koeienfamilie te horen, dat lukte ze aardig moet ik eerlijk toegeven, daar dacht familie koe wel anders over. We zijn weer helemaal naar beneden gelopen nog een stukje langs een rivier op naar camping Umgritt. We kregen een plekje op het eiland om onze gehele bazaar uit te stallen. Na een overheerlijke maaltijd op zo’n dag hebben we nog even lekker gedouched en gefrisbeed in de rivier, lekker nog even een terrasje gepakt en zijn we weer in ons bed gekropen en hopelijk geen nachtmerrie te krijgen van de volgende dag.

Maandag

Deze ochtend werd toch een deel van onze nachtmerrie waar… er lagen nog steeds bergen, onze zware bepakking was nog steeds even zwaar, we moesten nog steeds lopen. Er waren twee groepen gevormd: groep 1: Arjan, Thierry, Doortje, Nadine en groep 2: Gyan, Lennert, Pieter, Florenz. We zijn naar Burscheid gelopen (berg op) en we hebben daar ons super de luxe ontbijt gegeten (kuch), om ons ontbijt wat uit te breiden konden we kiezen of 7 kilometer lopen of 7 kilometer met de bus en wat was die keuze moeilijk, lopen natuurlijk!! (mh ofcourse). Na onze brunch en wat eigen inkopen die onze lichte bepakking nog wat aanvulde. Vanaf daar zijn we verder gelopen. We zouden met de bus naar de scouts gaan die bij het meer aan het zwemmen waren maar de bussen reden niet, (waar we pas naar twee uur frisbeeën achter kwamen) we hebben toen maar een terrasje gepakt en zijn toen jammer genoeg opgehaald en naar het kampterrein gegaan.

Daar stonden de welpen en de scouts ook op ons te wachten. Vanaf nu zijn we compleet. Wat stond daar, de pannenkoekenfabriek waar we met z’n allen op bezoek gingen, helemaal volgepropt te zijn hadden we ook nog een toetje waar niemand op gerekend had maar het was wel een lekker stukje taart!! ‘s avonds hebben we het kamp en het thema officieel geopend en daarna lekker aan het kampvuur gezeten en liedjes gezongen.

Dinsdag

We hadden gelukkig weer een relaxed ochtendje en deze keer konden we onze spullen wel laten liggen. Nog even snel naar de winkel voor ons avondeten en nog even chillen in de zon op het kampterrein met een muziekje erbij. Langzaam aan werden we toch al wat zenuwachtig want we gingen naar een klimpark met de scouts en de stam. Helemaal in ons tuigje geklommen en met de helm op waren we er klaar voor, dachten we… Het was eerst over een paar banen boven de rivier maar toen… kwam er een rotswand die we helemaal naar boven moesten klimmen en op zo’n 60 meter nog over een high rope baan met bewegende balkjes, wat was het eng maar oooo wat was het gaaf!!! We konden trots zijn op onszelf!!! Toen we terug waren hebben we alle spullen in de auto gegooid en zijn we met de stam naar het meer gereden en hebben we daar gezwommen, gekookt en gegeten. Terug op het kampterrein hebben we uiteraard nog bij het kampvuur gezeten en zijn we weer in ons mandje gekropen.

Woensdag

We begonnen de dag met een postenspel wat gemaakt was door de explo’s. Er waren verschillende posten met elk twee leiding per post. Welpen en scouts werden gemixt en er werden 7 groepjes gemaakt. Pieter en Thierry stonden bij het spijkerbroekhangen en er waren nog posten met een reukspel, geurspel, evenwicht en verder nog een hindernisbaan en spijkerpoepen. Ook was er nog een post waar je vlaggen aan landen moest koppelen. ‘S middags gingen we zwemmen bij het zwembad van camping Kaul. Daar had je een glijbaan en een kussen waarmee je mensen kon lanceren. Er was ook gelegenheid om een versnapering in te slaan. Het was lekker weer dus je kon ook lekker zonnen. Na het zwemmen in het dal moesten we nog helemaal naar boven lopen. Het begon toen slecht weer te worden en we gingen boodschappen doen in het winkelcentrum. Het werden zelf samenstelbare hamburgers. Na het eten gingen we naar scouting Oostburg om Berts verjaardag te vieren. Na het verjaardagsfeestje moesten we nog heel de berg opfietsen, wat ook nog een hele opgave was. Toen we terug kwamen bij het kamp hebben we nog even bij het kampvuur gezeten en gingen we slapen.

Donderdag

De wekker ging weer vroeg af want we moesten hop met z’n allen in de trein, op naar Luxemburg stad waar we een postenspel hebben gespeeld. Vervolgens kregen we vrije tijd en zijn we met de stam, de explo’s en de oudste scouts door de stad gehobbeld op zoek naar allemaal spulletjes, spulletjes en nog is spulletjes die uiteindelijk maar drie van ons hadden gevonden. We zijn naar beneden gelopen en hebben gechilled in het park. We hebben na een half uurtje de trein terug genomen en lekker bij een pizzatent een overheerlijke pizza of pasta gegeten. We hebben onze avond vervolgd bij alle stamleden waar het programma een megaspin bouwen was. Die missie is erg geslaagd.

Vrijdag

Opeens stond Florenz voor mijn tent om me te wekken voor de mega ochtendgym bij de scouts en vooral bij de scoutsleiding, wel heel flauw dat bijna niemand kwam opdagen maar wel leuk dat er toch enkele scouts daarna uit hun tent kwamen gedwaald terwijl ze nog een uurtje of twee konden slapen. Die dag hebben we lekker gechilled en nog even naar de stad geweest. Terug op het kampterrein hebben we een megakeuken gebouwd voor de mega epische overheerlijke bbq. Toen onze maagjes gevuld waren hebben we het laatste deel van het thema gedaan en hebben we de spin verbrand, zo hadden gewonnen van het spel. We hebben met heel de groep ons zelfgemaakte lied gezongen en marshmallows gegeten. Daarna hebben we nog even bij het kampvuur gezeten en hebben we ons klaargemaakt voor de laatste nacht.

Zaterdag

De dag met de dubbele gevoelens. ’s Ochtends zijn we weer voor dag en douw opgestaan om alle onze spulletjes in te pakken en af te breken. We hebben de bussen en de karren ingeladen, de laatste foto’s gemaakt en toen zijn we vertrokken. We begonnen aan een lange tocht naar huis, Doortje, Thierry en ik (Nadine) zaten bij Florenz in de auto en slapen??? daar was geen sprake van. In Axel aangekomen hebben we blij onze ouders omhelsd en zijn we bezig geweest met de grote opruiming en hebben we het kamp afgesloten, afscheid genomen van elkaar en zijn we vermoeid naar huis gegaan. Ook al waren we nog zo moe hadden we wel al last van omgekeerde heimwee.

Lied

We vertrokken op de fiets en op de tandem
Nog vele kilometers voor de boeg
We moesten heel hard trappen maar ook remmen
We hadden dorst, waar blijft nou toch die kroeg?!

Oh, oh, oh en Pieter kwam met zijn bus, met zijn bus
Oh, oh, oh en Gyan kwam met de auto, met de auto

Waar blijft nou toch dat kampterrein
Band kapot, plakken hier en daar
40 graden, we pakten maar een treintje
Wiltz kwam dichterbij, we waren al wat gaar

Hoge heuvels en hele diepe dalen
Warm, zweten en ook klagen

Oh, oh, oh, waar is Wiltz nou, waar is Wiltz nou
Oh, oh, oh, waar is Wiltz nou, waar is Wiltz nou

Wij denken de hele dag aan Jimmy
Niemand kan werken zoals hij
Uit veel gereedschap kan hij kiezen
Hij gaat voor geen enkele klus opzij

Oh, oh, oh klusser Jimmy, klusser Jimmy
Oh, oh, oh wat werkt hij hard, wat werkt hij hard

We denken de hele dag aan Bert
Niemand kan boodschappen doen zoals hij
Uit veel gerechten kan hij kiezen
Van pannenkoeken tot kwark met aardbei

Oh, oh, oh superman Bert, superman Bert
Oh, oh, oh wat werkt hij hard, wat werkt hij hard

Het eerste deel van iedereen:

Ik denk de hele dag aan Jumanji
Hoe speel ik dat spel nu toch uit?
Wie zijn toch die stoffige oude mannen?
Oud en grijs, dat zijn zij!

Wat zal er nog komen?
Of ben ik aan het dromen?
Olifanten, drijfzan en harige spinnen
Het gevaar ligt overal op de loer
We moeten heel goed uitkijken
Want we zitten in de jungle van

O o o Jumanji, Jumanji
O o o Jumanji, jumanji